Twee jaar lang was het stil in de theaters, twee jaar niet doen wat iedereen daar graag doet, optreden, werken, genieten, ontspannen. Twee jaar is lang, en in twee jaar ga je nadenken . . .
Wil ik straks nog wel, weer lange dagen, weer vele kilometers, weer het gevecht omdat mensen je foto’s graag willen gebruiken, want dat is toch goed voor je naamsbekendheid . .
Tot kort was ik van mening dat het goed was, twee jaar heb ik andere dingen gedaan, nieuwe bronnen van inkomsten gezocht én gevonden, herontdekt dat thuis zijn ook fijn is, ondervonden dat heel het land door reizen niet alleen werk gerelateerd hoeft te zijn, maar dat je dat ook kunt doen voor ontspanning; “Nederland wat ben je mooi”.
En toen gingen de (show) lichten weer aan, mochten theaters weer langzaam open en rinkelde de telefoon weer. Ik heb veel nee gezegd, vond het eigenlijk wel goed zo, maar tegen sommige verzoeken zeg je geen nee. En dan staan er toch weer shows in de agenda en heb ik mijn eerste plaatjes geschoten.
De volle zalen waren indrukwekkend, beetje benauwend zelfs, maar ik kan er weer terug aan wennen . . .
De reacties op de foto’s komen weer binnen en ik merk dat het me raakt, ik vind het leuk en dan,…
Ja verdomd, ik heb het gemist en wil weer aan de bak, op maar de volgende: Wolter Kroes in het theater, Rob de Nijs zijn afscheid in de ZiggoDome en nog veel meer moois van grote en kleinere bands…
Twee jaar was genoeg, we gaan er weer voor het kan ook te GORTIG!
Op de foto boven: Thomas Tol in Concert, het eerste concert in het theater zonder beperkingen door Corona.